(หน้าปกวาดออกมาได้น่ารักมากครับ ด้วยฝีมือของหนึ่งในตัวละครในเล่มครับ)
The Soundtracks of My Love เพลงรักประกอบชีวิต โดย นิ้วกลม
“ทำไมเราถึงรักคนที่เขาไม่รักเราอยู่เรื่อย” น่าจะเป็นหนึ่งในคำถามที่ตอบยากที่สุดในโลกนี้
และเพราะเหตุนั้น ทุก ๆ วันบนโลกใบนี้ จึงมีหมาหน้าใหม่ ถือกำเนิดขึ้นมาเรื่อย ๆ เป็นประจำ
The Soundtracks of My Love เล่าเรื่องราวชีวิตรักของผู้เขียน ที่มีทั้งสุข เศร้า ผิดหวังและสมหวัง คำนำในเล่มเขียนโดยคุณศุ บุญเลี้ยง (หรือจะเรียกว่า “คำจำใจนิยม” ก็ว่าได้ ต้องลองอ่านดูเอาเองครับ) ซึ่งมีประโยคหนึ่งที่คุณศุ บุญเลี้ยง เขียนบอกไว้ว่า “คนอะไร เอาเรื่องสาว ๆ ที่ตัวเองชอบมาเขียนขาย หน้าไม่อาย...”
นั่นแหละครับคือเนื้อหาหลักของหนังสือเล่มนี้
เวลาเราไปงานแต่งงานของเพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง ส่วนใหญ่แล้วช่วงเวลาที่คนสนใจฟังมากที่สุดคงไม่ใช่ตอนที่แขกผู้ใหญ่ขึ้นมากล่าวอวยพร แต่เป็นตอนที่พิธีกรบนเวทีสัมภาษณ์คู่บ่าว สาว ว่าเป็นมายังไงถึงรักและลงเอยกันได้
ใช่ไหมครับ? ยอมรับกันเถอะครับว่าเราอยากรู้เรื่องของชาวบ้าน
ก็เรื่องราวของความรักเป็นสิ่งสวยงาม ใคร ๆ ก็อยากฟัง เราอยากฟังเรื่องความรักของคนอื่น เพื่อจะได้รู้ว่าคน ๆ หนึ่งหรือในที่นี้หมายถึงสองคน รักกันได้ยังไง กว่าจะถึงจุดนี้ผ่านอะไรกันมาบ้าง
เราอยากรู้ เราอยากฟัง และถ้าเราได้เจอกับตัวเอง เราก็อยากเล่า
คนฟังก็อยากฟัง คนเล่าก็เอ่อล้นด้วยความสุขอยากพูดออกมา เป็นเรื่องปกติที่ทั้งสองฝ่ายจะฟังไปเล่าไปด้วยรอยยิ้ม เวลาสมหวังอะไรก็ดีไปหมดแหละครับ
แต่น้อยคนนักที่จะมีเรื่องมาเล่าให้คนอื่นฟังได้จนออกมาเป็นหนังสือเล่มหนาระดับพ็อกเก็ตบุ๊คได้ซักหนึ่งเล่ม
คุณนิ้วกลม มีเรื่องมาเล่าครับ
งานเขียนของคุณนิ้วกลมมีจุดเด่นที่การถ่ายทอดมุมมองและการเล่นคำ ที่ชวนให้สะกิด ติด และโดนใจ
ผมได้พลิกดูหนังสือเล่มนี้คร่าว ๆ ไปจนถึงประโยคแรกของบทแรกของหนังสือ (กระบวนการพลิกดูแบบคร่าว ๆ เกิดขึ้นดังนี้ ปกหน้า – ปกหลัง - คำนิยมบนปกหลัง - คำนำ - คำนำผู้เขียน)
“ในโลกแห่งความรัก ผมเป็นหมาเสมอ”
เพียงแค่ประโยคแรกผมก็เสร็จหนังสือเล่มนี้แล้วล่ะครับ
ต้องขอยืมคำพูดของ Dorothy Boyd จากเรื่อง Jerry Maguire มาอธิบายหน่อยนะครับ “You had me at hallo”
จุดเด่นของหนังสือเล่มนี้ นอกจากจะเป็นหนังสือที่เล่าเรื่องราวความรักผ่านมุมมองของหมาตัวหนึ่งที่มีประสบการณ์ฝึกฝนการวิ่งไล่เครื่องบินอยู่หลายปีแล้ว ผู้เขียนยังใช้บทเพลงประกอบเรื่องราวความรักของเขาด้วย (สมตามชื่อหนังสือ)
ในเล่มทุก ๆ บทเราจะได้เห็นเนื้อเพลงที่ผู้เขียนเลือกมาประกอบเรื่องราวความรักในช่วงชีวิตของเขาที่แตกต่างกัน
ผมคิดว่านอกจากสถานที่ ถนน ร้านอาหาร แล้วนั้น บทเพลงนี่แหละครับคือสิ่งที่เชื่อมโยงเรากับอดีต เพลงหลายเพลงมีความหมายมากมาย ในบางช่วงเวลาของชีวิตจริง ๆ เหมือนมันจะมีความสามารถบรรจุความทรงจำ อารมณ์ ความรู้สึกในเวลานั้น ๆ ไว้ได้ และเมื่อใด ที่หูของเราได้ยินได้ฟังเพลงนั้นอีกครั้ง เหมือนว่าวันเวลานั้นจะสามารถย้อนกลับมาได้ พาเราไปสู่อดีต พาเราไปสู่ช่วงเวลาหนึ่งในความทรงจำของเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงเวลาอินเลิฟ
“...เธอคือความฝัน ในใจฉัน เพียงความฝันที่แสนไกล ดั่งคว้าดาวบนฟ้าไกล ไม่มั่นใจ จะคว้า..."
ถ้าไม่ติดเรื่องลิขสิทธิ์แล้วล่ะก็ หากหนังสือเล่มนี้แถมบทเพลงต่าง ๆ ที่คัดเลือกมา บันทึกลงซีดีแนบมาให้ผู้อ่านทุกคน ฟังประกอบเวลาอ่านหนังสือ คงได้บรรยากาศครบถ้วนแบบสุด ๆ
ดังนั้นแนะนำนะครับ ว่าให้ลองหามาฟังดูให้มากที่สุด เวลาอ่านบทนั้น ๆ
แล้วคุณจะได้ซึมซับถึงบรรยากาศ “เพลงรักประกอบชีวิต” หรือเผลอ ๆ คุณอาจจะรู้สึกเลยก็ได้ ว่านี่มันก็ชีวิตเราเหมือนกันนี่หว่า
ความรักทั้งสวยงามและไพเราะเสมอครับ
ไม่ว่าคุณจะเป็นหมาหรือเครื่องบิน ผมแนะนำให้ลองหามาอ่านดูนะครับ หนังสืออ่านเล่นเล่มนี้มีดีพอจะให้คุณอ่านรวดเดียวจบพร้อมรอยยิ้ม และอิ่มเอมในตอนท้ายได้ไม่ยาก
ส่วนตัวผมนั้น ขี้เกียจให้คะแนนหนังสือเล่มนี้ครับ เพราะคงไม่สามารถให้คะแนนด้วยความเป็นธรรมได้
เพราะถ้าคุณนิ้วกลมเขียนคำนำผู้เขียนไว้ท่อนหนึ่งว่า “.....เมื่อเขียนเสร็จ ผมรักมัน” แล้วล่ะก็
สำหรับผมแล้ว เมื่อผมอ่านจบ ผมก็บอกได้เหมือนกันว่า ผมรักหนังสือเล่มนี้ และคงรู้สึกเหมือนใครหลาย ๆ คนที่อ่านจบว่า ผมอิจฉาผู้เขียน ที่เขาได้รัก ได้อกหัก ได้ผิดหวัง และได้พบได้เจอ คนที่เข้ากับเขาได้ดีและรักกัน ซึ่งไม่ง่ายนักจริง ๆ ที่เราจะเจอคนที่เรารักและเข้ากันได้ดีในทุก ๆ อย่างอย่างนี้
แต่ถึงจะอิจฉา แต่ก็ไม่ได้ริษยา เป็นความอิจฉาแบบยิ้มแย้มและอมยิ้มสำหรับผม
แม้ว่าเรื่องนี้สุดท้ายในชีวิตจริงจะจบยังไง เราคงไม่รู้ แต่คงไม่สำคัญมากมั้งครับที่จะสนใจ
“ไม่มีคนรักเราไม่สำคัญ ขอให้เรารักใครสักคนก็พอ” หนังเรื่องข้างหลังภาพพูดเอาไว้ครับ
และผมเข้าใจความรู้สึกนะครับ ทุก ๆ เรื่อง ทุก ๆ ตอน ทุก ๆ เพลง ที่คุณนิ้วกลมเล่ามา
ก็แหม... หมาย่อมต้องเข้าใจหมาด้วยกันซิครับ
